Czy jako mieszkaniec gminy podwrocławskiej powinienem interesować się wyborami do Rady Miejskiej Wrocławia? Oczywiście tak – z dwóch powodów. Po pierwsze więc nie jest dla mnie obojętne jaka będzie polityka Wrocławia w stosunku do tzw. „obwarzanka” – gmin okalających miasto, w których mieszka znaczna liczba wrocławian i jeszcze większa liczba pracowników wrocławskich instytucji i zakładów, uczniów i studentów wrocławskich szkół. Casus Wschodniej Obwodnicy Wrocławia jest tu świetną ilustracja problemu. Po drugie – z powodów politycznych. Wybory wrocławskie będą ważnymi dla politycznej mapy Polski przez najbliższe lata.
Gdybym był mieszkańcem Wrocławia w nadchodzących wyborach samorządowych niewątpliwie oddałbym głos na Jacka Sutryka. To dzisiaj największa szansa na zablokowanie PiS drogi do władzy we Wrocławiu. Oczywiście wolałbym głosować na kandydata rodem z SLD, który zaprezentować mógłby lewicową wizję rozwiązywania problemów Wrocławia i jego mieszkańców. Na poparcie kandydata PO i Nowoczesnej byłby czas w drugiej turze. Wszak wybory to najważniejsza sposobność do prezentowania społeczeństwu partii politycznej.
Ale stało się tak, jak się stało – wrocławski SLD zdecydował o niestartowaniu pod własnym szyldem. Decyzja władz miejskich Sojuszu ma zapewne swoje uzasadnienie taktyczne. Nie można jednak tracić z pola widzenia zagrożeń, które ze sobą niesie. W jednej z dyskusji zwróciłem uwagę na problem zatracania własnej tożsamości politycznej przez partie, co jest naturalnym kosztem każdej taktycznej koalicji. W przypadku SLD rzecz jest o tyle bardziej istotna, że partia ta, jeśli chodzi o swoją lewicową tożsamość (nie mylić z rodowodem) , wciąż jest na dorobku. Teza była oczywiście hipotetyczna, niemal teoretyczna. Do wczoraj.
Wczoraj otóż prasa doniosła (GW, 14.08.2018, „Kobieta powinna z radością oddawać się mężowi”), że z budżety miasta Wrocław finansowane są między innymi „warsztaty dla małżeństw udzielające porad rodzinnych”. Nie chodzi przy tym o to, że udzielający tych porad wiedzę swoją zdobywali na podyplomowych Studiach na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. Chodzi o bulwersujące treści tego „poradnictwa”, które prezentuje dosłownie średniowieczne rozumienie ról kobiety i mężczyzny w rodzinie przez dogmatyków Kościoła Katolickiego i w żaden sposób nie jest do pogodzenia ze współczesnymi standardami relacji żona – mąż, ze współczesną rolą kobiety w społeczeństwie. Trudno sobie wyobrażać, aby jakakolwiek organizacja polityczna uznająca się za lewicową takie „szkolenia” mogła popierać.
Nie wiem jaka była rola Dyrektora Wydziału Spraw Społecznych Urzędu Miejskiego we Wrocławiu przy podejmowaniu decyzji o wydatkowaniu pieniędzy wrocławian na te warsztaty. Wrocławski Sojusz powinien jednak publicznie zapytać swojego kandydata o jego stanowisko w tej kwestii i oczekiwać publicznej odpowiedzi. Jeżeli tak się nie stanie to wrocławski SLD nolens volens autoryzować będzie tą działalność. Ale czy tylko tą? Ile podobnych spraw wypłynie? Ile przyniosą przyszłe lata? Jeżeli teraz Sojusz skuli uszy po sobie i podwinie ogon pod siebie to trudno będzie oczekiwać, że w przyszłości będzie chciał/mógł przybrać bardziej bojową postawę.
Jacku, jestem w obwarzanku i o polityce aglomeracyjnej poza gadaniem nic.( komunikacja,parkingi
wjazdowe, współpracy z gminami, edukacją(o maluchach nie wspomnę). Myślę, że sprawy społeczne w mieście i UM mogą być „diabełkiem z pudełka” a i perspektywa współpracy programowej patrząc historycznie może być histeryczna, też by mi odpowiadał kandydat dla tożsamości i pracy Partii z suwerenem i druga tura byłaby umową ( ale może dzielono skórę wg obecnych standardów-wirtualnie i sondażowo). Ciekawi życia znają kulisy sondaży a ten ostatni w grupie zdecydowanych wyborców daje wyniki ale ponad 50% uprawnionych to ciemna strona mocy,czyli trzeba tam „czarować „